Czym jest Kościół?

Czym jest Kościół?

I. Znaczenie i zastosowanie słowa „Kościół”

Czym jest Kościół? Jak wyjaśniłbyś naturę, istotę, koncepcję Kościoła innej osobie?

Czy Kościół to:

  • budynek, w którym prowadzi się działalność religijną?
  • grupa ludzi dysponująca budynkiem służącym do sprawowania kultu religijnego pod kierunkiem ordynowanego przywódcy?
  • określony przedział czasu w niedzielę poświęcony wspólnym działaniom o charakterze religijnym?
  • instytucja składająca się z mniejszych grup religijnych posiadających wspólną nazwę i wspólny, centralny zarząd?
  • wszyscy ludzie, zarówno żyjący jak i nieżyjący, którzy kiedykolwiek uznali w Chrystusie swego Pana i Zbawiciela?
  • grupa wierzących, złączonych zaufaniem Chrystusowi, niezależnie od swego zorganizowania w konkretną instytucję?
  • każda grupa ludzi określających się mianem chrześcijan i spotykająca się regularnie dla celów religijnych
  • grupa 2 lub więcej wierzących spotykających się na regularnej modlitwie, wspólnych nabożeństwach, „łamaniu chleba”, na studium Biblii?
  • grupa zbawionych i ochrzczonych osób odbywających regularne spotkania dla uwielbiania Boga, pod przewodnictwem wyznaczonej do tego osoby?

Celem tego ćwiczenia nie było jeszcze znalezienie odpowiedzi na pytanie „czym jest Kościół w swej istocie”. Miało ono jedynie pomóc nam uświadomić sobie, jak trudno jest sformułować taką definicję Kościoła, która uwzględniałaby wszystkie jego „wymiary”. Prawie zawsze ulegamy tendencji do definiowania Kościoła w oparciu o nasze własne doświadczenie, uwzględniając wybrane teksty biblijne lub nie uwzględniając ich wcale. Konsekwencją może być w najlepszym wypadku ograniczony, w najgorszym – niewłaściwy pogląd na istotę, naturę Kościoła.

Ratunkiem w sytuacjach, w których występuje podobne zagrożenie, jest zawsze Pismo Święte.

Etymologia:

Słowo „kościół” jest polskim tłumaczeniem greckiego słowa „ekklesia”. Słowo to jest zbitką przedrostka „ek” – polskie „z” (wewnątrz) oraz czasownika „kaleo” – polskie „wołać”, „wywoływać”, „powoływać”, „wzywać”. Słowo to zostało zaadaptowane do języka łacińskiego w greckim brzmieniu: „ecclesia”.

Zastosowanie ogólne:

  • W czasach nowotestamentowych opisywano nim czynność zwoływania zgromadzeń obywateli miasta w określonym celu (zob.Dz19,32.41)
  • W Septuagincie (XXL) występuje ok. 100 razy i dotyczy zbierania się narodu Izraelskiego przed Bogiem; kilkakrotnie – mobilizację w celach wojennych (1Sm17,47; 2Krn28,14), a nawet opisuje gromadzenie się złoczyńców (Ps 26,5).

Podsumowując możemy więc stwierdzić, że słowo ekklesia opisuje społeczność ludzi wywołanych (skądś) w określonym, wspólnym celu (np. w związku z działaniami prawnymi, wojennymi, knuciem intrygi, lub uwielbianiem Boga).

Jak odkryć cel zgromadzenia, jak odróżnić zgromadzenia jednego rodzaju od innych? Apostoł Paweł czyni to dodając do słowa ekklesia rodzajnik (co w poza-biblijnej literaturze greckiej nie występuje) lub używając dodatkowych wyrażeń opisowych (np.: 1Tes.1,1; 1Kor1,2; 2Kor1,1) odróżniając w ten sposób zgromadzenie „wywołanych” dzieci Bożych od zwoływanych zgromadzeń o innym charakterze.

Zastosowanie w Nowym Testamencie:

  • Większość spośród 114 przypadków wystąpienia słowa ekklesia w Nowym Testamencie, dotyczy społeczności lokalnych np. „zbór (ekklesia – społeczność wywołanych) w Jerozolimie” (Dz11,22), „…w Antiochii, w tamtejszym zborze” (Dz13,1), „…zborowi Bożemu, który jest w Koryncie” (1Kor1,2) i inne.
  • Niemniej jednak termin ekklesia wielokrotnie wykracza poza proste określenie zgromadzenia chrześcijan. Np. ewangelista Łukasz w Dz8,3 opisuje jak Saul chciał zniszczyć ekklesię (zbór-kościół) wkraczając do domów i aresztując chrześcijan, a w Dz9,31 mówi o Kościele (ekklesia w l. poj.) na obszarze całej Judei, Galilei i Samarii. Natomiast w Dz9,31; 1Kor15,9; Ga1,13; Flp3,6; Ef1,22; 3,10.21; 5,23-25.27.29.32 słowo ekklesia odnosi się do duchowej jedności ogółu wiernych w Chrystusie: np. Dz.Ap.9,31; 1Kor.15,9; Efez.1,22; 3,20-21.
  • Dzieje 8,1 i 8,3 postrzegają członków zboru (kościoła) jako ekwiwalent jego samego. To chrześcijanie, czy w zgromadzeniu czy rozproszeniu stanowią Kościół.

Wyobraź sobie wielką grupę ludzi żyjących według własnych upodobań. Oto zbliża się do nich Chrystus i mówi: „Pójdźcie za mną”. Odłączcie się od tych, którzy żyją samolubnie i zostańcie MOIMI uczniami”. Niektórzy ludzie, słysząc to wezwanie przyłączają się do Chrystusa. To są właśnie ci „wezwani”, „wywołani”. To oni tworzą Kościół Jezusa Chrystusa.

Status powołanych

  • Kto nas powołał? (2Tm1,8 -10)
  • Jakie jest zadanie powołanych (na podst. 1P2,9-10)
  • Wypisz poniżej kilka określeń (5) znajdujących się w 1P2,9-10 dotyczących „powołanych” (kim są?)
  • Wymień cechy charakteryzujące życie powołanych opisane w Ef4,1-4. Której z nich najbardziej potrzebujesz?

Podsumowanie:

Tak więc słowo ekklesia w Nowym Testamencie wskazuje zarówno na powszechny charakter Kościoła (wspólnoty wszystkich „wywołanych” chrześcijan przynależących do Ciała Chrystusa) jak i na jego lokalny charakter (wspólnota będąca manifestacją tego Ciała na lokalnym obszarze). W obu ujęciach podmiotem są ludzie.

II. Biblijne metafory Kościoła: Kościół jak Ciało

Wprowadzenie

Dotychczasowe rozważania doprowadziły nas do zdefiniowania Kościoła jako zgromadzenia ludzi „wywołanych”, złączonych duchowo ze sobą dzięki swemu związkowi z Jezusem Chrystusem. W trakcie następnych spotkań będzie starali się odkrywać dodatkowe, Boże intencje względem powołanego przez Niego Zgromadzenia (społeczności).

Ogólne uwagi na temat interpretacji

Ciekawe, że największe prawdy dotyczące natury Kościoła apostoł Paweł przekazał nam za pomocą przenośni literackich. Istnieje niebezpieczeństwo, że ktoś może wyczytać z przenośni więcej, niż ona zawiera. Musimy stale pamiętać, że bazą znaczenia wyrażeń przenośnych jest ich sens narzucający się w sposób naturalny i wynikający z gramatyki języka. Stąd nasza interpretacja przenośni nie będzie odnosiła się do duchowego, czy mistycznego sensu Pisma Św., ale do jej znaczenia dosłownego.

Zamiar i intencja autora biblijnego jest dla nas wiążąca i decydująca o właściwej ich interpretacji.

Studium biblijne

  1. Rozważając biblijne fragmenty wymienione poniżej:
  2. a). zanotuj wszystkie własne obserwacje odnośnie natury Kościoła lub jego celu
  3. b). napisz, co jest główną myślą tej metafory oraz
  4. c). określ jakiego rodzaju stosunek (relacja) jest jej przedmiotem (czy w metaforze tej chodzi głównie o nasz stosunek do Chrystusa, nasz stosunek do innych chrześcijan, czy może o nasz stosunek do niewierzących)
  5. Teksty biblijne wybrane do modlitwy i refleksji:
  6. Rz12,5; 1Kor10,16-17; 12,12-31; Ef1,22-23; 2,16; 4,4-12.16; 5,23.30; Kol1,18.24; 2,19; 3,15.
  7. Po przeczytaniu Rz12,4-5 zastanów się i odpowiedz: jakie znaczenie mają dla Ciebie inne części Twojego ciała oraz Ciała – Kościoła / Zboru?
  8. W 1Kor12,12 występują te same kluczowe słowa co w Rz12,4-5. Zapisz je tak, by utworzyły dwa równania.
  9. Przeczytaj 1Kor12,12-31. Apostoł Paweł adresuje ten list do lokalnego zboru w Koryncie. Czym jest zbór lokalny (w.27)? Jakie było (w.13), jedno z pierwszych działań Ducha Św. w momencie, kiedy stałeś się chrześcijaninem?
  10. W wersecie 13 słowo „ochrzczeni” oznacza „całkowicie zanurzeni”. Duch Św. nie przyłącza nas tylko formalnie do „powierzchni” Ciała Chrystusa, ale całkowicie w nim zanurza! Jeśli zależy Ci na zdrowym duchowym wzroście, na rozwijaniu bliskiej relacji z Głową Ciała, to koniecznie musisz „utkwić” głęboko w społeczności zboru.
  11. Jeżeli jeszcze nie wyznałeś Jezusa publicznie przez chrzest, stając się członkiem Jego Ciała – powinieneś uczynić to jak najszybciej.
  12. Kto decyduje o umieszczeniu poszczególnych członków w „Ciele”? (w.18). Wyciągnij praktyczne wnioski.
  13. A teraz jeszcze raz przeczytaj 1Kor12,25-27 i odpowiedz: czy opisany w tym fragmencie styl życia charakteryzuje wszystkich ludzi, czy też odnosi się do „ekklezji” („wywołanych”)?
  14. Weź pod uwagę dotychczasowe rozważania z 1Kor12, a także raz jeszcze przeczytaj Rz12,4-6 i odpowiedz: jakie znaczenie mają dla Ciebie inne części twego ciała i Ciała Chrystusa?
  15. Czytając Kol1,15-19 określ jakie wnioski wypływają z kontekstu tego fragmentu, jeśli chodzi o Chrystusa jako Głowę Kościoła? Wypisz praktyczne konsekwencje tej metafory, jeśli chodzi o życie Kościoła.
  16. Metafora „Ciała” ukazuje Kościół (jego naturę) jako organizm, a nie organizację.
  17. Prawdziwy wzrost Kościoła dokonuje się nie dzięki metodom (też potrzebnym, jak i sama organizacja), lecz dzięki związkowi z Głową (główny czynnik wzrostu).

Zadanie domowe

Otwórz swoją Biblię jeszcze raz na 1Kor12, Rz12. Proś Boga, by pokazywał Ci w trakcie czytania tych fragmentów co można zrobić, by nasz zbór lepiej funkcjonował jak jeden organizm, jedno Ciało, w którym Głową jest Jezus Chrystus. Módl się też, by zwrócił Twoją uwagę na to, jaki powinien być Twój stosunek do zboru. Na dodatkowej kartce zapisuj wszystko, co Bóg mówił do Ciebie przez swoje Słowo. Oto wzór

Mój zbór: …………. (zapisz myśli, odczucia na dodatkowej kartce)

Ja: ………………….. (zapisz myśli, odczucia na dodatkowej kartce)

W następnych ćwiczeniach:

Rozważając biblijną metaforę wspólnoty Kościoła/Zboru jako Ciała Chrystusa – do tej pory nie poruszono kwestii przejawów działania Ducha Św. (nazywanych też „darami Ducha Św.”) – koniecznych do pełnego, zdrowego funkcjonowania całego Ciała/Zboru.

W tych miejscach, gdzie w Słowie Bożym jest mowa o Ciele Chrystusa – pojawiają się też wypowiedzi o Duchu Św. i uzdolnieniach, jakich udziela On wszystkim członkom Ciała, by mogli oni spełnić w Ciele tę służbę, jaka jest konieczna, by całe Ciało pozostawało zdrowe i rozwijało się.

opracował: [email protected]

Ta strona wykorzystuje technologię "Cookies", która rozszerza możliwości jej działania. Jeśli na niej jesteś, wyrażasz zgodę na ich używanie. W każdym momencie można zmienić ustawienia plików "Cookies" w urządzeniu, na którym odwiedzana jest strona.